- کفایت داشتن
لیاقت و شایستگی داشتن
معنی کفایت داشتن - جستجوی لغت در جدول جو
- کفایت داشتن (رَ گَ دی دَ)
لایق بودن. شایستگی داشتن. (فرهنگ فارسی معین) :
زانگه که عشق دست تطاول دراز کرد
معلوم شد که عقل ندارد کفایتی.
سعدی.
، از عهدۀ ادارۀ امور به وجهی نیک برآمدن. (فرهنگ فارسی معین). کارآمد و کاردان بودن: کار وی صاحب دیوانی است که هم کفایت دارد هم امانت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 373). ابوالحسن عقیلی نام دارد و جاه و کفایت. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 373). ماکان مردی دلیر است و با دلیری و مردی کفایت دارد و جود هم. (چهار مقاله ص 52)
زانگه که عشق دست تطاول دراز کرد
معلوم شد که عقل ندارد کفایتی.
سعدی.
، از عهدۀ ادارۀ امور به وجهی نیک برآمدن. (فرهنگ فارسی معین). کارآمد و کاردان بودن: کار وی صاحب دیوانی است که هم کفایت دارد هم امانت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 373). ابوالحسن عقیلی نام دارد و جاه و کفایت. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 373). ماکان مردی دلیر است و با دلیری و مردی کفایت دارد و جود هم. (چهار مقاله ص 52)
- کفایت داشتن
کارآمد بودن، شایستگی داشتن لایق بودن شایستگی داشتن، از عهده اداره امور بوجهی نیک برآمدن: ماکان مردی دلیر است و با دلیری و مردی کفایت دارد وجود هم
- کفایت داشتن ((~. تَ))
بس بودن، بس شدن
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(حَ نَ تَ)
لغت نامه دهخدا
اختلاف داشتن و موافق نبودن و فرق و امتیاز داشتن و نقاضت داشتن. (ناظم الاطباء) :
غم و شادی بر عارف چه تفاوت دارد
ساقیاباده بده شادی آن کاین غم ازوست.
سعدی
غم و شادی بر عارف چه تفاوت دارد
ساقیاباده بده شادی آن کاین غم ازوست.
سعدی
(رِ اُ دَ)
لغت نامه دهخدا
استکراه. (منتهی الارب). نفرت داشتن. بی میل بودن. ناگوارایی داشتن. (ناظم الاطباء). ناخوش داشتن. مکروه داشتن. تقبیح کردن. (یادداشت مؤلف) : چون ابراهیم به صدوبیست سال رسید وقت رحلت نزدیک شد و کراهت می داشت. (قصص الانبیاء ص 57)
هم مرتبه بودن هم درجه بودن: (و نگذارد که نا اهل بد گوهر خویشتن را در و زان احرار آرد و با کسانی که کفاعت ایشان ندارد خود را هم تگ و هم عنان سازد)
لزوم انجام دادن عملی که بوسیله آن گناهان پاک شود: (یک نظر دیده لبش دید و همه عمر گریست دیدن رنگ شراب این همه کفاره نداشت)، (میر تسلی)
